Verdwenen Boschlust
Een aantal maanden geleden werd ik door een enthousiaste lezer bij hem thuis uitgenodigd voor een kop koffie. Hij vertelde dat hij in zijn werkzame leven te maken had gehad met tekstschrijvers en genoot van mijn verhalen. Vanuit mijn ooghoek zag ik een posterformaat foto hangen voorstellende de Zadelstraat Utrecht omstreeks 1895, richting Domtoren met paardentram en links een aanplakbiljet “Geopend Café Restaurant Boschlust aan het Mooie Laantje Zeist”. Zijn vrouw informeerde of ik ook schreef over huizen in Zeist die niet meer bestaan. Haar grootouders de heer en mevrouw Hoogland, voormalig hoteliers uit Reeuwijk, waren van 1934 tot 1959 eigenaar van Café-Hotel Boschlust. Na verkoop aan de gemeente door de Ned. Hervormde Kerk, voerden haar ouders, het echtpaar Hoogland en voormalig eigenaars van “Hotel Hoogland” te Blerick bij Venlo, van 1964 tot 1989 namens de stichtingsraad de directie. Wim en Riet Hoogland woonden in “Boschlust” op de Boschlaan hoek Prof. Lorentzlaan, net zoals voorheen zijn ouders, samen met hun gezin. De dochter van Wim en Riet vertelde dat haar zuster nog een viertal, door haar moeder samengestelde plakboeken over Boschlust had, welke ik wel zou mogen inzien. De namen Boschlust en Hoogland zijn 50-jaar lang aan elkaar verbonden geweest en beiden waren zeer belangrijk voor het sociale en culturele leven binnen onze gemeente.
Omdat wij in 1994 na onze verhuizing van Brugakker naar de Rozenstraat in het centrum van Zeist het oude telefoonnummer van het in 1993 afgebrande Boschlust kregen, met twee jaar lang alle daarbij behorende telefoontjes om informatie en reserveringen van hardnekkig niet naar mij luisterende bellers die ik vertelde dat Boschlust was afgebrand en gesloopt, besloot ik deze uitdaging aan te gaan.
Bezoek aan de Domtoren
Het toeval wilde dat mijn vrouw op zondagmiddag om 14:30 uur op bezoek wilde bij een collega in revalidatiecentrum “De Hoogstraat” in Utrecht. Ik besloot haar te brengen om vandaaruit te lopen naar de Domtoren. Het was drukkend weer en het was ook veel verder lopen dan Google Maps met zijn 31 minuten deed vermoeden. Met flinke pas en bezweet kwam ik via het Wilhelminapark op het Domplein aan (Boschlust lag in Zeist in het Wilhelminapark). Jeetje wat is het hier druk en onder de Domtoren doorlopend kwam ik op de Zadelstraat uit om vanaf daar vanuit diezelfde hoek als in 1895 een foto van de Domtoren te maken. Om het tijdsbeeld 1895 en 2025 te vergelijken plaatste ik in Photoshop beide foto’s naast elkaar en wat zie ik? Toeval bestaat ook hier niet, de wijzerplaten op de Domtoren geven 130 jaar later op 2 minuten na dezelfde tijd aan. Geweldig toch, het heeft zo moeten zijn.
Opening in 1895
1895 was het jaar dat Café-Restaurant “Boschlust” met eetzaal voor ongeveer 70 personen, conversatiezaal, billartzaal en 12 kamers in het Zeister Park opende. In de 5000 m2 grote tuin aan het Mooie Laantje (huidige Prof. Lorentzlaan) stonden 8 prieeltjes, terwijl er nog gelegenheid gemaakt zou worden voor cricketspel en voor een stal van acht paarden. De heer J. Ph. van Beek wilde zijn inrichting niet zien als bierhuis, maar als een plaats voor families, die van de schoone natuur in Zeist wilden genieten.
Links van Café-Restaurant Boschlust en voor de toen nog te bouwen villa Sixma-State (1905) aan de Prins Hendriklaan 35, lag in die tijd een perkje met daarin een bloemenvaas en daar omheen een aantal bankjes met tafeltjes en stoelen waar men na de wandeling of fietstocht kon uitrusten of gewoon een wijntje kon drinken. Perkje en bloemenvaas werden in 1899 geschonken door de heer J. Muller, die zelf aan de Prins Hendriklaan 31 woonde en op de kruising met de Boschlaan uitkeek. Omstreeks 1925 heeft de heer Muller de vaas en het perkje aan de gemeente Zeist geschonken.
Op 11 december datzelfde jaar verscheen in de Weekbode van Zeist een verslag van de opening. Het was eene goede gedachte van den heer J. Ph. van Beek, pachter van het onlangs in het Mooie Laantje verrezen uitspanningsoord “Boschlust”, om bij wijze van invitatie de burgerij in de gelegenheid te stellen eens kennis te maken met zijne inrichting. Hij deed dit op zeer nette wijze, door met welwillende medewerking van den heer A. Fabries en de heeren van der Bilt te Amsterdam, aan de genoodigden eene lezing aantebieden, afgewisseld door muzikale voordrachten die uitstekend succes had. Jammer dat niet meerdere personen genoodigd konden worden, doch men moest woekeren met de beperkte ruimte. De heer van Beek zal, het is ons gebleken, de exploitatie van Boschlust op zeer nette schaal doen plaatsvinden. Het zal zijn streven zijn om de bezoekers door eene flinke bediening tot herhaling uittenoodigen. Aldus voortgegaan, verwachten wij, dat meenig vreemdeling a.s. zomer op Boschlust een bezoek zal brengen, daar de inrichting voldoet aan veler verlangen, nl. een uitspanningsoord bij het Bosch, waar men als vroeger den inwendigen mensch versterken kan.
Naamswijzigingen Zeister Park en Mooie Laantje
In 1898 besloten Burgemeester en wethouders voornoemd Clotterbrooke Patijn van Kloetinge, het park waarin Boschlust lag om te dopen van Zeister Park naar Wilhelminapark. De laan op de hoek Parklaan lopende naar het Mooie Laantje kreeg op 3 september 1901 de naam Boschlaan (nu Boslaan) genoemd naar het in de onmiddellijke nabijheid gelegen Zeister Bosschen, die in 1913 in openbare veiling door de gemeente Zeist werden aangekocht. Het Wilhelminapark-buurt ligt in het hart van Zeist en word grofweg omzoomd door de 2e Hogeweg, Slotlaan, einde Bethaniëplein naar rechts en overstekend de Pauw van Wieldrechtlaan tot het Laantje zonder Eind.
Op 26 februari 1928 werd het Mooie Laantje omgedoopt naar Prof. Lorentzlaan, genoemd naar prof. dr. Hendrik Antoon Lorentz (1853-1928), Nederlands natuurkundige, grondlegger van de elektronentheorie, baande de weg voor de relativiteitstheorie. Bij deze theorie mogen de wetten van de mechanica, of de natuurkunde in het algemeen, niet afhankelijk zijn van de snelheid die een waarnemer heeft ten opzichte van andere waarnemers. Hij verwierf hiervoor in 1902 samen met prof. dr. Pieter Zeeman de Nobelprijs.
1901 Verkoop aan Amsterdamsche Verzekering-Maatschappij “De Atlas”
Boschlust groeide als Café-Hotel-Restaurant al snel uit zijn jasje en eind 1901 vond in opdracht van de nieuwe eigenaar J. Muller, eigenaar van de Amsterdamsche Verzekering-Maatschappij “De Atlas” een ingrijpende verbouwing plaats. In maart 1902 opende het geheel verbouwde en zeer aangenaam gelegen Café-Restaurant en Pension “Boschlust”, onder leiding van directeur Antoon Frederik Legeer, gehuwd met Maria Elizabeth Termeulen, haar deuren. In het restaurant was het goed eten voor weinig geld, getuige de prijslijst: Plats du Jour f 0,50 en f 0,80. Diners f 1,50 en f 2,00.
Maar al snel bleek de uitspanning weer te klein en volgde in 1903 de bouw van eene groote zaal met keuken. In datzelfde jaar werd Boschlust met telefoonnummer 34 aangesloten aan het telefoonnet. In 1904 werd er in de tuin een door benzine aangedreven inrichting tot opwekking van elektriciteit voor verlichting geplaatst en in 1905 volgde de bouw van een Koetsierswoning aan de Boschlaan.
Al vanaf de beginjaren en lang voordat “Figi” in beeld kwam, was “Boschlust” hét centrum van het Zeister verenigingsleven, met name op cultureel gebied. Zo gaf de Zeister Tooneelvereeniging “De Vriendschap” in 1897 hare eerste onderlinge uitvoering van: Een Nihilistische samenzwering (afzetten tegen de gangbare overtuigingen) en Stotteraars in soorten. Biljartliefhebbers konden een jaar later op het door J.J.A. Etmans geplaatste carambole biljart terecht en in 1899 gaf de Rumeensche Magnaten kapel samen met vioolkoning “Calin Udila” in den tuin een uitvoering. Het Stafmuziekkorps van het “5e Regiment Infanterie” onder leiding van directeur G.K.G. van Aken gaf er vanaf juli 1900 in de Muziektent jarenlang concerten.
Branden
De bliksem sloeg in 1909 in den stal van het hôtel Boschlust, een begin van brand werd met een paar snelblusschers en later met emmers water gebluscht en op 21 november 1911 brandde de gehele bovenverdieping van Boschlust af. Alleen de benedenverdieping is, maar wel met veel waterschade overgebleven, en van de bovenverdieping zijn alleen de muren over. Oorzaak onbekend. Omdat Hotel Boschlust in die jaren tijdens de wintermaanden gesloten was en alleen gebruikt werd voor het geven van partijen, ontdekte men pas laat de brand. Samen met de dépendances aan het Mooie Laantje 19a en 19b en Hotel Parkoord aan de Slotlaan 49, viel Boschlust onder één Directie. In 1912 was de wederopbouw voltooid en volgde er een feestelijke heropening.
Cultureel centrum
Onder directie van Legeer werden er steeds meer evenementen georganiseerd waarmee hij van “Boschlust” het eerste culturele centrum voor Zeist maakte mét Sociëteit (lees: exclusieve club voor heren uit de hogere kringen). Evenementen als een groot Vocaal en Instrumentaal Concert in de Concertzaal in 1905 en in datzelfde jaar steeg vanuit de tuin de heer W. Pottum met zijn luchtballon “Kuko” op en dreef langzaam in oostelijke richting, om na ongeveer 20 minuten in het luchtruim gezweefd te hebben, tusschen “Wallenburg” en Leusden neer te strijken. Zeist kreeg in 1912 in Boschlust zijn eerste American Bioscoop waar op zondag- en maandagavond om 8 uur wekelijks concerten en filmvoorstellingen werden gegeven. Films in die tijd waren “beweeglijke photografiën” zonder geluid (dove of stomme film) maar met behulp van een pianist en violist, die de stemming moesten verhogen. Het waren happenings van de eerste orde en anno 2025 onvoorstelbaar. Verder kon men er terecht voor koffietafels, exposities, biljarten, congressen, vergaderingen, feestavonden, toneelvoorstellingen, diners en ga zo maar door. Vanaf 1918 breidde het aantal filmvoorstellingen uit naar de woensdag en zaterdagavond met op woensdagmiddag en zaterdagmiddag extra kinderprogramma’s. Onderwijzer Joh. Steeman gaf er danslessen met namen welke wij heden ten dage niet meer kennen, zoals Valse Fantaisie, Salon Tango, Roulli le Roulli, Lulu Todo, Footbol Dance en nog veel meer. Ook waren er publieke veilingen, een Floralia-tentoonstelling in den tuin met een wedstrijd bloemschikken. In 1918 was er een uitvoering door het nog steeds bestaande Harmoniegezelschap “Oefening Baart Kunst” O.B.K.
Boschlust ging een drietal keren in openbare verkoop
1. In maart 1920 vond de eerste veiling plaats van Hotel Boschlust aan het Mooie Laantje, met twee heerenhuizen/dépendances op no. 19a en 19b. De percelen werden aangeboden voor een totaal van f 89.450. Nieuwe eigenaar was de N.V. Exploitatie Maatschappij Boschlust. Er werd een nieuwe entree aan het Mooie Laantje aangebouwd waarna op 1 juni 1922 de heropening plaats vond van Hôtel-Restaurant-Concertzaal “Nieuw Boschlust” onder directie van de heeren F.H. van der Molen, directeur en J.J.M. Dickman, directeur/Gérant.
2. Op 26 juli 1923 volgde opnieuw een openbare Verkooping van het in volle exploitatie zijnde Hotel-Restaurant met lommerrijke tuin, twee autogarages met bovenwoningen en buiten-cabaret, concert-, biljart-, conversatiesalon en cafézalen, 14 logeerkamers, badkamer, enz., ter grootte van 37.53 are. Hotelhouder “Nieuw Boschlust” was de heer J. Th. Dolmans, maar in 1925 verscheen ineens de heer A.F. Legeer weer als directeur ten tonele. De dépendances werden volgens mij bewoond door personeelsleden, want de namen van bewoners wijzigden in de loop der jaren nog wel eens. De voormalige dépendance, het huis op Prof. Lorentzlaan 39 ziet er nog hetzelfde uit als in die jaren.
3. Na het overlijden van Anton Frederik Legeer in 1928 was weduwe Maria Elizabeth Legeer-ter Meulen tot haar overlijden in 1933 hotelhoudster. Zoon Willem Frederik Legeer Jr. gehuwd met Hendrikje Vlijm voerde vanaf 1932 de directie tot in 1934 Vendumeester J. Beijers te Utrecht tot openbare verkooping wegens faillissement overging.
Bij zijn afscheid op 6 februari 1934 tijdens een kunstavond in Boschlust, gegeven door de “Vereen. tot Veredeling van het Volksvermaak”, sprak de heer Bruinooge als voorzitter zijn groote dank uit naar den heer en mevr. Legeer, die het bestuur bij de opvolgende uitvoeringen steeds buitengewoon terwille waren, welke ervaringen evenzoo verwacht worden van den nieuwen exploitant van Boschlust, den heer Hoogland.
1934 Verkoop aan de familie Hoogland
Gerardus Nicolaas Hoogland kocht in 1934 samen met zijn echtgenote Anna Maria Sluijs, Hotel Boschlust inclusief de gehele inventaris, zoals geëist bij de openbare verkoping en tegen contante betaling. Tot hun afscheid in 1959 lieten zij niets na om het gebouw te vernieuwen en te onderhouden naar de huidige tijd. Vanaf 1934 werden opeenvolgende jaren een Concert-gehoorzaal aangebouwd, een bergruimte tot serre verbouwd, garages gebouwd en in 1938 volgde er nog een flinke uitbreiding van het hotel. Het was een goedlopend hotel en blijkbaar zo goed bezet dat er in de weekbode van 22 mei 1922 pensions gevraagd werden om gasten onder te brengen.
Ook werden er meteen tal van evenementen in het concert- en schouwburg-theater georganiseerd zoals een - tentoonstelling van de Ned. Bond van Aquariumhouders - viering van de 83e verjaardag van de hoogbejaarde toneelspeelster mevr. De Boer-van Dijk - Het Volkszangkoor “Zeist” met medewerking Kinderkoor der leerlingen van de Prins Alexanderstichting - de Band “Tot Uw Genoegen” eveneens leerlingen van de Prins Alexanderstichting (Blindeninstituut) - R.K. Symphonie-Orkest “St. Don Bosco” - Familie-avonden der Z.J.G. “Samuël” – Revue “Blokken Weg” gespeeld door onderofficieren en ambtenaren van de Luchtvaart Afdeling, ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de LVA – Nationale Tentoonstelling van Bakkersproducten ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan van de Zeister Bakkerspatroon vereen. “Onderling Belang” en geopend door Burgemeester, Jhr. Dr. M.L. van Holte tot Echten - Propaganda-avond van de R.K. Vrouwelijke Jeugdbeweging waarbij Kapelaan Ruyters de heer en mevrouw Hoogland dankte voor het gratis beschikbaar stellen van de zaal. - Lustrumviering Zeister Gymnastiek Vereniging “Bato” met revue “Lente-Melodieën”, lezingen, etc.
Tweede Wereldoorlog, geboorte dochter Wilhelmina en zoon Wim in kelder verstopt
In 1939 werden hotel en zaal eerst als slaapplaats voor Nederlandse militairen gebruikt, waarna de Duitse Wehrmacht Boschlust net als veel andere gebouwen in Zeist vorderde. In het theater van de Wehrmachtgaststätte “Boschlust” werden Theaterabenden gegeven zu Gunsten des Kriegswinterhilfswerkes. Kaarten waren te koop bij de Ortskommandant aan de Donkerelaan 10 (huidige Slotlaan).
In de Weekbode Zeist van 7 juni 1941 verscheen een gewaagde advertentie “Met blijdschap geven wij kennis van de geboorte van onze Dochter die bij het H. Doopsel den naam WILHELMINA ontving. De heer en mevrouw Hoogland-Sluijs”. De Duitse bezetter had Koninklijke namen verboden en kon deze aankondiging als een provocatie zien.
Nog een gewaagde actie: Zoon Wim Hoogland die aan het einde van de oorlog bijna achttien jaar oud was, zat bij onraad lange tijd verstopt in een kleine ruimte in de kelder onder de huiskamer. Dit was niet ongevaarlijk daar Duitse soldaten het hotel bewoonden. Een bevriende Duitse soldaat waarschuwde hem wanneer er weer naar hem gezocht werd zodat hij zich tijdig kon verstoppen. Aan het einde van de oorlog liep hij de kans om nog even als dwangarbeider (Arbeitseinsatz) in Duitsland tewerkgesteld te worden. De Duitsers wisten dat hij zich ergens verstopt moest houden en schoten bij zoektochten verschillende keren door de huiskamervloer maar misten hem omdat hij in een kleine ruimte achter een muur net voorbij de huiskamer zat. Eind 1944 waren omstreeks 275.000 Nederlanders (wereldwijd 7,7 miljoen mensen) onder dwang in Duitsland tewerkgesteld.
Toen de Duitsers de aftocht bliezen logeerden Canadese en Engelse bevrijders nog een aantal maanden in Boschlust, waarna het weer ter vrije beschikking kwam van de eigenaar-exploitant, de heer Hoogland. Direct volgde er weer tal van verbouwingen zoals die van de hal, toiletten, foyer, etc. en werden er ook enkele ruimtes gesloopt om het aanzien van Boschlust te verbeteren.
Vanaf 9 november 1945 kon men weer naar de film en na restauratie van het interieur, de groote zaal, foyer en de serre kon men er weer als vanouds in de uitverkochte zaal genieten van het optreden van de Ned. Operette-studio met de liefdesgeschiedenis van en rond Gravin Maritza met pakkende muziek van E. Kalkmán, uitgevoerd door een capabel orkest onder leiding van Jos Silberman. De heer Hoogland kwam voor een uitverkochte zaal zijn voldoening uitspreken en aan zijn verzoek om de vreugde daarover op waardige wijze kenbaar te maken door het gezamenlijk zingen van ons oude Wilhelmus werd gaarne voldaan. Op 17 februari 1946 was er een exclusief Variété-Programma met onder andere “Lou Bandy” - “3 Rethlems” Hoogeschool Der Akrobatiek - “De Martini’s” Het Elegante Danspaar - “Fred. Allistar met Assistente” beroemde personen voorheen en thans - “Ted Valerio” Tempo op de Accordeon en “John van Beest” Confereert.
1959 Verkoop Boschlust
Omdat de gemeente Zeist geen belangstelling had, verkocht de heer Hoogland Boschlust in 1959 aan de Kerkvoogdij der Nederlands Hervormde Kerk Gemeente, Boulevard 2a te Zeist. De kerkgemeentej nam Boschlust als Hervormd Centrum in gebruik, maar lieten eerst de grote zaal voorzien van nieuwe ramen. Anton Breijer werd beheerder.
1964 Verkoop aan gemeente Zeist
Boschlust was te groot voor de kerkgemeente en eind 1964 verkocht de Kerkvoogdij “Boschlust” ad f 475.000 aan de gemeente Zeist, die ineens wel belangstelling voor het pand had en 1 december kwam Boschlust onder bestuur van de Stichtingsraad “Stichting Boschlust”. Wilhelmus Nicolaas Maria (Wim) Hoogland en zijn echtgenote Riet Bruins werden beiden benoemd tot directeur van de inrichting “Boschlust”. Dat woord “inrichting” vind ik iets naargeestigs hebben en klinkt of je het over het gevangeniswezen of tehuis hebt. De gemeenteraad motiveerde de benoeming van Wim Hoogland als directeur als volgt. “Nadat de heer Hoogland sr.de eigendom van Boschlust had overgedragen aan de Ned. Herv. Gemeente, heeft zoon Wim, die de laatste jaren de exploitatie leidde, de eigendom verworven van een hotel genaamd “Hoogland” te Blerick bij Venlo en dat de laatste jaren met succes geëxploiteerd. Daarmede krijgt Boschlust dus een beheerder, die het bedrijf door en door kent en er ongetwijfeld de liefde voor heeft er iets van te maken en tot een goede exploitatie te brengen naar de wens van het hiertoe ingestelde Stichtingsbestuur”. De kranten kopten “Weer ‘n Hoogland in Boschlust”.
Allereerst werd gebouw Boschlust bestemd tot “Vergader ruimte” en de “Stichting Boschlust” kreeg tot 1 januari 1966 een tijdelijke ontheffing bij het Drankwetbesluit 1932. Hoogland mocht ingaande 1 januari 1965 onder genot van vrij wonen, vrije kost en vrij water, warmte en licht in genoemd gebouw met zijn gezin wonen. Dit lijkt een mooie regeling maar mevrouw Hoogland kreeg als directeur geen salaris. Zij stond zelf achter het kookijzer en zwaaide de scepter in de keuken waar zo’n 350 diners per keer bereid werden. Samen leidden zij het bedrijf en achter de schermen was zij volgens haar man onmisbaar, degene die de kar trok en vreselijk hard werkte.
Onrustige geschiedenis
De geschiedenis van Boschlust is er een van continue verbouwen, aanbouwen, heropeningen, financiële verliezen, eindeloze raadsvergaderingen en weer doorstarten. Het Cultureel Centrum is talloze keren in- en uitwendig verbouwd om het te moderniseren en exploitabel te houden, met heropeningen, na grote verbouwing, in 1966, 1975 en 1986.
De negentigste verjaardag in 1985 werd nog uitbundig gevierd.
Horeca Zeist en met name Figi betichtte de gemeente van oneerlijke concurrentie, omdat bij verhuur aan verenigingen en particulieren niet de volledige kosten werden toegerekend. Figi zocht al tijden naar productiviteitsverbetering en vandaar dat zij bezwaar maakten tegen de activiteiten in Boschlust waar de gemeente geld op moest toeleggen. Het stiefkindje Boschlust waar het verenigingsleven van Zeist zo afhankelijk van was, bleek uiteindelijk een sluitpost voor de gemeente en de raad vond dat het per 1 januari 1989 uit de gemeentelijke boeken verdwenen moest zijn. Bij het debat dinsdag 14 april 1987 werd de raad gevraagd te kiezen: òf Boschlust goed verbouwen ad f 1.100.000 òf Boschlust privatiseren. Voor privatisering bleek men reeds met diverse partijen om tafel gezeten te hebben en gezegd werd dat daarbij de belangen van het verenigingsleven voorop stonden. B. en W. gaf te kennen niet meer te willen investeren in Boschlust en dat ze het aan particulieren wilden verkopen.
Figi “Golden Tulip” kwam in 1988 met bouwplannen van een luxe vijf sterren, vergader- en congrescentrum met veel zalen waaronder een zaal met een capaciteit van 600 zitplaatsen en honderd hotelkamers. Gerard Ruys wilde met Figi graag de rol van plaatselijk cultureel centrum van Boschlust overnemen. CDA wethouder Theo Ruys, een broer van de directeur van Figi, was in deze belanghebbende van het familiebedrijf, en ook VVD wethouder Jan van Halteren, commissaris bij de firma Van Veenendaal, die het gebied Boslaan hoek Prof. Lorentzlaan wilde ontwikkelen, trokken zich terug uit het Boschlust-overleg.
Een koper voor Boschlust werd in Nico en Janny Jansen van Dansacademie Rettichini en Wildschut gevonden, echter zij haakten af na een verschil van inzicht met de gemeente over de koop. Na het vertrek van de heer en mevrouw Hoogland in 1989 besloot de gemeente om cultureel centrum Boschlust nog minstens twee jaar en zoveel langer als nodig was open te houden. Er werd een tijdelijk leider voor Boschlust benoemd waardoor de activiteiten van het culturele verenigingsleven gewaarborgd waren.
Pensioen
In februari ging Wim Hoogland samen met zijn Riet middels de VUT regeling met pensioen. Samen hebben deze hardwerkende uit hoteliers voortkomende horecaondernemers 25 jaar, met beperkte middelen voor iedereen dag en nacht klaar gestaan. Het afscheid op donderdagavond 16 februari 1989 in Boschlust aangeboden door de verenigingen, met vijfhonderd mensen uit het culturele leven was voor het echtpaar het èchte afscheid. Op zaterdag 18 februari volgde de officiële afscheidsreceptie van Wim en Riet Hoogland en kon het echtpaar gaan genieten van hun welverdiende rust.
Evenementen en optredens in Boschlust vanaf 1964
Van Boschlust werd door tal van verenigingen gebruik gemaakt. Een willekeurige greep daaruit. Vereniging Tot Steun, West-End, Arma, Antonpark, Polyhymia, Toneelvereniging Genesius, Kunst na Arbeid, Dijnselkwartier, Laus Deo, Speeltuinfederatie, Zeister Mannenkoor, boekenbal, schaakvereniging, Slotridders, wandelvereniging, speeltuinfederatie, Oranjevereniging, vrouwenbond, Philharmonisch Orkest, zangvereniging Jong en Vrolijk, buurtverenigingen, Sinterklaasfeest, Kerstfeest, Kaarten, Sjoelen, Nieuwjaarsconcert Koninklijk Harmoniegezelschap (OBK), muziekkorpsen: Voorwaarts, Dr. Engelhardtkorps, Jonathan, Erica, kappersexamen, Burgerdag voor jeugdige kiezers, vereniging van huisvrouwen en ook maakten scholengemeenschappen als Dijnselburg, Patijnschool, Kerckeboschschool, Zeister vrije school, scholen Broedergemeente, Zeister schoolvereniging, feestavonden van personeelsverenigingen, exposities, studentenfeesten, gymnastiek verenigingen Mars en Bato, congressen, raadsvergaderingen, U.L.O. Prof. Lorenzlaan, Federatie van Vrouwelijke Vrijwillige Hulpverlening, Bijeenkomst Nationale Vrouwenraad van Nederland, balletuitvoeringen van dansschool Rettichini, eind bal dansschool Wildschut, Dansavonden, toneelvoorstellingen, bruiloften, bedrijfsfeesten, vergaderingen, accordeon concoursen, carnavalsfestiviteiten van De Slotnarren, maandelijkse instuif, trouwfeesten, Zeister Philharmonisch Orkest en van het Zeister Jeugdorkest, wandelvereniging N.T.V. Nooit Te Ver, etc. Maar ook professionele artiesten als André van Duin, De Mounties, Mini & Maxi, Neerlands Hoop in Bange Dagen, Massada, Toon Hermans, Paul van Vliet, Snip en Snap, Pipo de clown met Mamaloe en de indiaan Kluk Kluk, Cuby & the Blizzards, Louis van Dijk en Pim Jacobs, etc. wisten Boschlust te vinden. Op 9 oktober 1991 was er nog de opening door mr. P. van Vollenhoven van het Zeister bureau slachtofferhulp.
1993 De grote brand en het doek valt
Een uitslaande brand heeft zaterdag 13 november 1993 het legendarische Cultureel Centrum Boschlust in Zeist goeddeels in de as gelegd. Van de foyer, het restaurant en de keuken was vrijwel niets meer over. De theaterzaal was nog gedeeltelijk intact. Volgens burgemeester R. G. Boekhoven, zou Boschlust vermoedelijk niet worden herbouwd. Het lag al in de bedoeling om het te verkopen aan een projectontwikkelaar omdat alle culturele activiteiten vanaf januari 1995 in de nieuwe schouwburg van Figi aan Het Rond worden gehouden. Kerken en verenigingen boden ruimte aan voor de voortzetting van de activiteiten van het Zeister verenigingsleven.
En zo viel toch nog voortijdig het doek voor Cultureel Centrum Boschlust. In 1994 werd het pand gesloopt en er werden op het vrijgekomen terrein 13 huizen gebouwd op de Boslaan hoek Prof. Lorentzlaan. Op 8 augustus 2000 heeft de openbare weg ter ontsluiting van het voormalige en roemruchte Cultureel Centrum “Boschlust” de naam Boschlust gekregen.
De originele tekeningen van Café-Restaurant, vergunningen, tekeningen, foto’s en advertenties vanaf 1895 kun je vinden in de fotogalerij op https://www.als-bomen-en-stenen-konden-praten.com/galerij
Wat is Zeist toch mooi en wat boffen wij hier te mogen wonen,
Arnie Della Rosa
Reageren op een verhaal? Plaats je naam en emailadres bij je reactie zodat ik deze eventueel kan beantwoorden. Wil je niets missen en een automatisch bericht ontvangen bij een nieuw verhaal? Stuur een email naar avanr1956@gmail.com en ik neem je in de verzendlijst op.
Je kunt mijn wandelverhalen lezen op https://www.als-bomen-en-stenen-konden-praten.com maar ook samen met de columns van andere Zeister columnisten op https://www.zeistermagazine.nl